Στη ζωή υπάρχουν και οι απρόσμενες συναντήσεις. Ο ήλιος που έχει μάθει να χαρίζει το φως σε όλη την πλάση, συναντά κατά την κάθοδό του στην θάλασσα μια γοργόνα. Η γοργόνα, πράγμα ασυνήθιστο για παραμύθι, βήχει και είναι άρρωστη. Ο ήλιος καταλαβαίνει ότι η γοργόνα έχει την ανάγκη του. Το φως του ζεσταίνει το κρύο σώμα της γοργόνας. Κάθε που πάει να αποχωρήσει ο ήλιος, η γοργόνα αρχίζει να βήχει. Οκόσμος μένει για τρεις μέρες χωρίς φως. Το φεγγάρι αρχίζει να ανησυχεί από την απουσία του ήλιου. Ένα πεφταστέρι βυθίζεται στη θάλασσα , αναζητά και βρίσκει τον ήλιο. Για τον ζωοδότη ήλιο, η γοργόνα αξίζει όσο ο κόσμος όλος! Το πεφταστέρι ζητάει από τον ήλιο να αρχίσει πάλι να ανατέλλει. Του εγγυάται ότι η γοργόνα δεν θα μείνει μόνη της μέχρι να γιατρευτεί τελείως. Πράγματι, η γοργόνα γίνεται καλά και ο ήλιος, το φεγγάρι και τα αστέρια γλεντούν για σαράντα μερόνυχτα.
Τα παραπάνω τα οποία γράφω, αποτελούν την υπόθεση μιας ιστορίας που έχει γράψει ένα παιδί που νοσηλευόταν σε νοσοκομείο. Καθώς σκάλιζα τα χαρτιά, βρήκα ένα μικρό βιβλιαράκι που ενημέρωνε για τις δράσεις μιας διεπιστημονικής ομάδας εθελοντών με ονομασία "Όναρ-μέσω τέχνης για το άρρωστο παιδί". Στόχος αυτής της ομάδας, η υποστήριξη παιδιών που νοσηλεύονται με σοβαρά προβλήματα υγείας στα παιδιατρικά νοσοκομεία.
Η ηλεκτρονική διεύθυνση της ομάδας είναι www. onar-paidi.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου